Heb jij al lichtjes in je droom gehangen?

Ze zit er bijna weer op, die eindejaarsperiode. Hoewel er veel mensen zijn die volop lijken te genieten van de lichtjes en kerstmarkten, het shoppen en uitgebreid eten, ben ik er zeker van dat er ook veel anderen zijn die deze bladzijde maar wat graag omslaan.

 

Zelf heb ik een dubbel gevoel bij de kerst- en nieuwjaarsdagen.

 

Het kost me wat moeite om dit te bekennen, maar eerlijk is eerlijk. Als kind herinner ik me vooral de lange tafels met veel mensen en veel eten. Gesprekken waar ik niet echt bij betrokken was en avonden die soms toch wel lang duurden. Wat ik van die tijd wel koester zijn de kleine, warme momenten: een gezelschapsspel spelen met mijn grote nichten, de kleine neefjes en nichtjes die op mijn schoot kropen voor een spel of een verhaal, met ons gezin naar de middernachtmis gaan.

 

Intussen weet ik dat klein en gezellig meer mijn ding is dan groot en druk.

 

En eigenlijk is het erg, van de cadeautjes die met zorg voor me waren uitgezocht, herinner ik me nog maar weinig. Wat ik me wel herinner is hoe leuk ik het vond om met mijn mama cadeautjes uitzoeken voor neven en nichten. Net dat parfum vinden dat bij iemand paste of dat boek dat iemand altijd al wilde krijgen.

 

Intussen weet ik dat geven me altijd dat tikkeltje meer voldoening geeft dan krijgen.

 

Na de kindertijd kwamen de eerste eindejaarsfeesten als koppel. Een periode die eerst een leuk avontuur was en waarbij de nieuwjaarswensen: “Dit jaar een kindje!”, nog een toffe aanmoediging waren. Een avontuur dat al gauw omsloeg in een strijd met artsen en gespecialiseerde technieken, waar er van romantiek en aangename spanning nog maar weinig sprake was. Een periode met prille zwangerschappen die steeds weer vervlogen. En steeds weer met lege handen rond die kerstboom staan. Wensen die eerst nog werden gefluisterd en later verzwegen, uit angst om te kwetsen.

Daarna kwamen de jaren van eindeloos uitkijken naar ons adoptiewonder. Een adoptiewonder dat we daags voor kerstavond in het verre Kazachstan moesten achterlaten om de hele papierwinkel hier te komen regelen en pas maanden later weer in onze armen mochten sluiten. Een adoptiewonder dat nog een ander wonder met zich mee bracht: een onverwachte zwangerschap een jaartje later. Een kerstkindje dat helaas drie maand te vroeg levenloos geboren werd. Voor altijd verweven met die eindejaarsperiode die hààr feestperiode had moeten zijn.

En toen we dachten dat we alles gehad hadden, was er twee jaar geleden de diagnose borstkanker. Net voor de kerstvakantie. Een diagnose die tegelijk een heel angstige en ook een heel tedere sfeer over de kerstdagen deed nederdalen.

 

Kerst en Nieuw, het zal steeds een heel dubbele betekenis blijven hebben… Maar nu zijn we al weer twee jaar verder. En wat heb ik veel geleerd.

 

Intussen weet ik dat tegenslagen grote inspiratiebronnen kunnen zijn.

 

Ze zorgen voor nabijheid en hebben ons geleerd wat echt telt: ons gezin, onze dichte families, die warme vrienden die er altijd waren. En ze zorgen er voor dat we het geluk dat we mogen plukken nóg meer gaan koesteren. Want hoe kwetsbaar alles is, dat hebben we aan den lijve ondervonden.

Dit is dan weer iets waarvoor ik wel van het eindejaar houd. Een bladzijde mogen omslaan. Dankbaar terugblikken op de mooie momenten. Afscheid mogen nemen van wat lastig was. En goede voornemens maken voor het nieuwe jaar dat komt.

 

Ik heb voor mezelf 3 voornemens gemaakt.

 

Nog dichter bij mezelf komen, omdat ik oprecht geloof dat we het gelukkigst en meest energiek zijn als we dicht bij onszelf staan.

Anderen inspireren, omdat ik merk dat dit me als gever heel veel geluk brengt. Coachees die aangeven dat ze na jaren van twijfel weer connectie hebben met zichzelf. Deelnemers die na een worskhop veerkracht vertellen dat de opleiding voor hen echt iets veranderd heeft, vaak in alle eenvoud. Momenten die ik zo koester!

En nieuwsgierig zijn omdat ontdekken, leren en lezen me altijd ook weer zoveel over mezelf vertelt en me tonnen energie geeft.

 

Zo gaat het verhaal van NEwMIE verder.

 

Een nieuwe ik, authentiek en oprecht. Een nieuwe jij, verrassend sterk en veerkrachtig. Ik wens het je van harte toe: dat 2020 je dichter bij jezelf mag brengen, dat je je eigen krachten mag (her)ontdekken en dat je omringd bent door mensen die oprecht van je houden.

 

En wat neem jij je voor het nieuwe jaar voor?

 

Durf je in de spiegel kijken en de connectie met jezelf weer aangaan? Ik help je graag vooruit aan de hand van loopbaanbegeleiding of personal coaching, life of online.

Wil je veerkrachtiger in het leven staan? Ik kom graag in je bedrijf of organisatie langs om jou en je collega’s te inspireren.

In 2020 plan ik ook een online aanbod rond veerkracht voor wie zelfstandig aan de slag wil.

Laat het dus maar komen, dat nieuwe jaar. De ideeën borrelen hier volop!

 

En jij, heb jij al lichtjes in je droom gehangen?

 

Hartelijke groet,

Nele.