Bipolair

Over de oceaan

Het is een doordeweekse avond. We kijken tv met het gezin. Straks is het alweer bedtijd. Eerst surfen we nog even mee op de golven van “Over de oceaan”, waarin zes BV’s de oceaan oversteken met een zeiljacht. Ik ben nieuwsgierig naar wat het met een mens doet, een maand afgesloten zijn van de buitenwereld en alleen water, wind, zichzelf en de teamgenoten.

Jani Kazaltzis is aan het woord.

We zijn in ons gezin stiekem allemaal een beetje fan van hem. Zeker als hij geen rol speelt, maar zichzelf kan zijn, ongedwongen en spontaan. Hij omschrijft hoe hij zich voelt op de boot en vertelt hoe het heel bipolair is. Aan de ene kant heeft hij zich nog nooit zo gelukkig gevoeld, geniet hij ontzettend van de eenvoud en de rust. Aan de andere kant heeft hij nog nooit zo zijn naasten gemist en snakt hij naar nabijheid en de dagdagelijkse gewoontes van aan wal. Je ziet de twijfel in zijn ogen over welke kant van het gevoel hij moet kiezen.

Ik herken in zijn gevoel mijn gevoel over deze coronaperiode.

Ik zag stemmen opgaan op social media over hoe rustgevend het wel niet is, nu vele verplichtingen wegvallen. En hoe zalig het is dat we met z’n allen de natuur herwaarderen. Ik zag boze reacties van mensen die hun familie en vrienden missen, onzeker zijn over hun job, zich zorgen maken over kinderen die opgroeien in een moeilijke situatie. Het leek wel of je een positie moest innemen: voor of tegen deze bijzondere tijd. Bij welke groep hoor jij?

Zelf heb ik de coronatijd als heel bipolair ervaren.

En ik geniet van het meer thuis zijn én ik kijk er naar uit om onze vrienden terug te zien. En ik geniet van de wandelingen in de natuur én ik verlang om terug de stad in te kunnen duiken, te gaan shoppen met mijn dochter en uit eten te gaan met het gezin. En ik heb vertrouwen dat we deze periode gezond doorkomen én ik heb angst dat dit virus mij of één van mijn naasten te grazen neemt.

Die tweestrijd merk ik vaak bij coachklanten.

We verliezen vaak veel energie met het zoeken of iets goed of slecht is, of we iets waarderen of net verachten, of we iets hebben aan een situatie of ze ons net kwaad berokkent. Door de woorden of-of te vervangen door en-en, keert de rust vaak terug. Een burn-out is niet goed of slecht. Er zullen hele goede dingen uit voortkomen én het is bij momenten lastig en confronterend. Je gedachtenkronkels of je job nog wel bij je past zijn niet fijn of vervelend. Ze zijn boeiend én ze kunnen je onrustig maken. De opvoeding die je je kinderen geeft, is niet geslaagd of mislukt. Er zijn prachtige momenten in het gezin en er zijn momenten dat je het even niet meer weet. Het is niet goed of slecht, het is…

Een nieuw jaar is gestart.

Het nodigt ons uit om vooruit te kijken. Wat ik jou toewens in dit nieuwe jaar, is dat je jezelf gunt bipolair te mogen denken. Dat je de of-of in je hoofd zo veel mogelijk kan vervangen door en-en.

Wat ik de wereld toewens is dit nieuwe jaar, is dat we met z’n allen de bipolariteit toelaten. Dat we minder op zoek gaan naar ons grote gelijk en standpunten naast elkaar kunnen laten staan. Want enkel wanneer je het gevoel van de ander erkent, kan je ook connectie maken en samen vooruitgaan. Ik heb voor mezelf geleerd dat dit het is waarom ik me zo vaak aan politiek erger: ik bewonder mensen die een land willen leiden én ik walg van de manier waarop meningen als enige waarheid worden geponeerd en een maatschappij bijna gedwongen wordt om een kant te kiezen.

Ik vrees dat ik een slechte politicus zou zijn én net dat maakt me een goede coach. 🙂

Ik wens je van harte een warme start van 2021, veel nabijheid bij jezelf én bij anderen!

Tot blogs,

Nele.