Bijt jij je tanden stuk op je frustraties? Of kies je bewust waar je energie in investeert?

Ze voelt zich zo vreselijk beperkt, zegt ze.

Het is om de muren op te lopen.

Maanden geleden werd ze geopereerd aan haar knie. En hoewel iedereen denkt dat het nu allemaal wel achter de rug zal zijn, worstelt ze nog met de revalidatie.

Het loopt niet zoals het zou moeten lopen en dat is frustrerend.

Want ze heeft haar sport nodig om zich energiek te voelen. En sporten gaat al maanden niet.

Dus zo zijn de dagelijkse beslommeringen van het werk ook moeilijker te verteren. Ze is iemand die houdt van actie, van optimaliseren en werken naar een gerichte toekomstvisie. Conflicten in haar team houden haar soms af van haar doel. En ook daar komt dat gevoel van beperking zo sterk naar boven. Om je tanden op stuk te bijten, die conflicten… En energie dat dat vreet!

Het oplossingsgericht denken biedt een mooi kader om naar deze frustraties te kijken.

Een eerste vraag die zich stelt is of het hier gaat om een beperking of een probleem.

Een beperking is iets wat onomkeerbaar is. Er is dus geen oplossing voor en het is zoals het is, je kan hier niets aan veranderen. Het enige wat je kan doen is de beperking herkennen, erkennen en accepteren.

Een probleem is dan weer iets waar een oplossing voor bestaat. Het is vaak een (onuitgesproken) wens tot verandering. Wanneer je weet wat je in de plaats van het probleem wil, kan je naar dat doel toewerken.

Beide situaties zijn niet eenvoudig. Maar het kijken vanuit een oplossingsgerichte bril, geeft je wel de tools om zelf met je beperkingen en problemen om te gaan. Je hoeft niet hulpeloos toe te kijken. Of zoals de no-nonsense goeroe Sadhguru zegt: “The only way out is in. Organise yourself!”

Oké, hoor ik je denken, makkelijker gezegd dan gedaan.

Laten we vertrekken bij de beperking. Een fysieke beperking is daar een goed voorbeeld van: die knie geeft overlast en het enige wat je kan doen is dat accepteren en het advies van je artsen volgen. Je zou meer willen doen, maar het ligt niet binnen je mogelijkheden. Dus je kan er ook beter geen verdere energie in steken, het haalt je alleen maar naar beneden.

Beter kan je je energie richten op de problemen die voortkomen uit de beperking: sporten lukt niet meer, dus je voelt je minder opgeladen. Misschien zijn er andere zaken die je ook opladen? Mijn coachee geeft aan dat ze ook graag creatief bezig is. De komende periode gaat ze op zoek naar een creatieve hobby, zodat ze toch iets heeft waar ze haar batterijen kan opladen, nu het sporten niet lukt.

En dan de conflicten in het team. De kunst zal zijn om de vinger op wonde te leggen. Aan de oorzaak van de conflicten kunnen een aantal beperkingen liggen: een overname of fusie die momenteel voor onduidelijkheid zorgt, wetgeving die het werken ingewikkeld maakt, de economische situatie van het bedrijf… De conflicten kunnen ook veroorzaakt worden door enkele beperkingen: waar verlangt het team naar? Wat hebben de medewerkers nodig? En is er een weg daar naartoe?

Mijn coachee neemt zich voor om goed te luisteren naar het team en een realistisch actieplan te maken. Ook daar zal het belangrijk zijn om de energie te richten op de dingen die ze kan veranderen en haar tanden niet stuk te bijten op wat buiten haar mogelijkheden ligt. Waar ze beperkingen ervaart, kan ze steun bieden aan het team door te luisteren, door deze beperkingen te erkennen en door eventueel enkele vragen naar hogerhand door te geven. Waar ze problemen ervaart, kan ze doelen stellen en daar naartoe werken. En laat dat nu net haar grootste kracht zijn!

En jij, bijt jij je tanden soms stuk op je frustraties?

Lukt het je om beperkingen los te laten? En herken je de vraag tot verandering achter problemen? Krijg je het maar moeilijk allemaal op een rijtje, dan kan een coach je helpen om een mooie doorbraak te maken. Nieuwsgierig naar mijn aanbod rond personal coaching? Kijk dan even hier.